Andrzej Bobola urodził się 30 listopada 1591 roku w Strachocinie koło Sanoka. W wieku 20 lat, wstąpił do jezuitów w Wilnie. Jako kapłan był znakomitym kaznodzieją, obchodził zaniedbane wioski, chrzcił i nawracał prawosławnych. Od roku 1652 pełnił w Pińsku urząd kaznodziei w kościele św. Stanisława.
Pod wpływem jego kazań wielu prawosławnych przeszło na katolicyzm. Gorliwość jezuity była powodem wrogości ortodoksów. W czasie wojen kozackich przerodziła się w nienawiść. W maju roku 1657 Pińsk zajął oddział kozacki. Andrzej Bobola schronił się w Janowie, gdzie 16 maja Kozacy pojmali jezuitę i żądali, by wyrzekł się wiary. Jednak nawet straszliwe tortury nie złamały Andrzeja Boboli.
Święty Andrzej zginął w straszliwych męczarniach 16 maja 1657 roku. Został beatyfikowany 30 października 1853 roku, a 17 kwietnia 1938 roku Pius XI dokonał jego kanonizacji.
Relikwie patrona Polski spoczywają w Narodowym Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie.