Mieszkańcy Lublina i województwa lubelskiego!
Sto dwa lata temu, 11 listopada 1918 roku, Polska ponownie powróciła na mapę Europy jako suwerenne i niepodległe państwo. Rocznica tego radosnego dla Narodu polskiego wydarzenia jest okazją do refleksji nad burzliwymi dziejami naszej Ojczyzny oraz do dumy z bycia Polakiem.
Historia Państwa Polskiego to przed wszystkim historia Narodu wielokrotnie poddawanego ciężkim próbom w czasie najazdów państw obcych, których podstawową intencją było zniewolenie i zawłaszczenie terytorium. Wielkim wyzwaniem dla Państwa Polskiego był czas, w którym na skutek rozbiorów Polska zniknęła z mapy świata. To właśnie wtedy, pod zaborami, niezłomny duch naszego Narodu przejawiający się w powstaniach narodowych oraz w walce z najeźdźcami u boku innych państw, pozwolił na przetrwanie i ostatecznie odrodzenie Polski.
W rocznicę odzyskana niepodległości nie sposób nie wspomnieć o wielkich synach Narodu polskiego: Józefie Piłsudskim, Romanie Dmowskim, Ignacym Paderewskim, Wincentym Witosie, Wojciechu Korfantym i Ignacym Daszyńskim, którzy pomimo dzielących ich różnic politycznych potrafili się wznieść ponad podziały i doprowadzić po 123. latach niewoli do powrotu Polski na mapę Europy. To ich szczera miłość do Ojczyzny i determinacja w działaniu sprawiły, że ziściły się marzenia Polaków o własnej Ojczyźnie i Polska ponownie zajęła należne jej miejsce.
Raz zdobyta wolność nie jest dana na zawsze. Już w 1920 roku nasz Naród ponownie musiał walczyć o suwerenność. 100 lat temu w czasie bitwy na przedpolach Warszawy, zwanej „cudem nad Wisłą”, Polacy pokonali wojska bolszewickie broniąc Polskę i Europę przed zalewem komunizmu. 19 lat później Polacy po raz kolejny musieli walczyć o byt swojej Ojczyzny w czasie II wojny światowej – najkrwawszej z wojen, jakie pamięta historia. Wtedy, pomimo świadomości przeważających sił wroga i walki na dwóch frontach, Polacy heroicznie walczyli i godnie umierali w obronie Ojczyzny. Pokonanie najeźdźcy i zakończenie wojny nie spowodowało odzyskania przez Polskę suwerenności. Wolność przyniósł nam dopiero rok 1989.
Nie ma wolności bez Solidarności – te pamiętne słowa wypowiedziane przez św. Jana Pawła II stały się dla wielu drogowskazem na drodze do wolności i ostatecznie doprowadziły do pokojowej zmiany ustroju, na czele której stanęła „Solidarność”. To właśnie 40 lat temu na naszej ziemi, w Świdniku i Lublinie, rozpoczęły się strajki robotnicze, które doprowadziły do powstania Niezależnych Samodzielnych Związków Zawodowych, a razem z nimi do całkowitej przemiany naszej Ojczyzny.
Współcześnie żyjemy w wolnej i niepodległej Polsce. Jesteśmy zobowiązani do podtrzymywania pamięci o naszych poprzednikach oraz o ich zasługach w pokojowej i z bronią w ręku walce o wolność dla nas wszystkich. Rzeczywistość stawia przed nami szereg nowych, nieznanych wcześniej wyzwań. Jednym z nich jest pandemia koronawirusa, która zmusza nas do zmiany dotychczasowego stylu życia, dostosowania się do ograniczeń społecznych i funkcjonowania w reżimie sanitarnym. To głównie od naszej odpowiedzialności zależy jak nasza Ojczyzna przetrwa ten trudny czas.
Szanowni Mieszkańcy województwa lubelskiego!
Z uwagi na obecną sytuację epidemiczną pragnę poinformować, że nie spotkamy się na corocznych uroczystościach z okazji Narodowego Święta Niepodległości 11 Listopada. Jednak zwracam się do wszystkich mieszkańców naszego regionu z gorącym apelem, aby tego dnia w oknach naszych domów pojawiły się biało-czerwone flagi będące symbolem naszej miłości do Ojczyzny. Niech ten świąteczny dzień będzie również okazją do tego, by w gronie rodzinnym przypomnieć chlubne dzieje Polski. Niech starsi uczą młodszych, jak wielkie jest dziedzictwo naszego Narodu i jaką cenę przyszło nam zapłacić, byśmy mogli cieszyć się wolnością.
Niech żyje wolna i niepodległa Polska!
Lech Sprawka
Wojewoda Lubelski
Lublin, listopad 2020 roku
źródło: www.lublin.uw.gov.p
