Walki o Lwów rozpoczęły się od opanowania większości gmachów publicznych przez żołnierzy armii austro-węgierskiej pochodzenia ukraińskiego i powołania Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Spontanicznie na tę akcję zareagowały grupy polskiej konspiracji, złożone głównie z uczniów i studentów.
Po kilku dniach walk Polacy zaczęli przejmować inicjatywę we Lwowie. Jednak pozycyjne walki trwały aż do 22 listopada, gdy dzięki odsieczy oddziałów polskich udało się Ukraińców wyprzeć z miasta. Oblężenie Lwowa trwało jednak aż do wiosny 1919 roku, gdy siły ukraińskie wycofały się po przybyciu polskiej armii generała Hallera.
W trzytygodniowych walkach powstańczych, pod dowództwem kapitana Czesława Mączyńskiego, uczestniczyło ponad sześć tysięcy Polaków. Prawie połowę powstańców stanowiła młodzież, a najmłodszy uczestnik walk miał 9 lat.
Zginęło ponad czterysta osób, w tym prawie dwustu uczniów i studentów. Ciała poległych złożono w 1922 roku na Cmentarzu Orląt Lwowskich. Nekropolia ta zniszczona w latach siedemdziesiątych przez władze radzieckie, została przez Polskę odbudowana i uroczyście otwarta w 2005 roku.
Źródło;DoRzeczy.pl/kresy.pl/bliskopolski.pl
