Wynagrodzeniem Piotra Najdy radnego Rady Gminy Zamość kolejny raz zajmie się Wojewódzki Sąd Administracyjny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w dniu 25 marca 2020 roku rozpatrzył skargę na bezczynność Organu ( Kierownika Gminnego Zakładu Obsługi Komunalnej Gminy Zamość ) w przedmiocie udostępnienie informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zobowiązał Kierownika Gminnego Zakładu obsługi Komunalnej Gminy Zamość do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia 26 stycznia 2020 roku w zakresie wynagrodzenia radnego Rady Gminy  Zamość Piotra Najdy, w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku.

WSA zasądził od Kierownika Gminnego Zakładu Obsługi Komunalnej Gminy Zamość na rzecz skarżącego kwotę 100  ( sto ) złotych z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Ponadto WSA stwierdził, że Kierownik Gminnego Zakładu Obsługi Komunalnej Gminy Zamość dopuścił się bezczynności w przedmiocie rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 16 stycznia 2020 roku.

Kierownik Gminnego Zakładu Obsługi Komunalnej Gminy Zamość zastosował się do wyroku WSA z dnia 25 marca 2020 roku rozpatrzył wniosek o udostępnienie informacji publicznej i wydał  w dniu 24 lipca 2020 roku decyzję o odmowie udzielenia informacji publicznej w zakresie dotyczącym wynagrodzenia Piotra Najdy radnego Rady Gminy Zamość.

W ocenie wnioskującego o udzielenie informacji publicznej decyzja wydana przez Kierownika Gminnnego Zakładu Obsługi Komunalnej Gminy Zamość została wydana z wadą prawną.

Wydana decyzja z dnia 24 lipca 2020 roku o odmowie udzielenia informacji publicznej

jest obciążana wadą formalną, polegającą na błędnym pouczeniu. Zgodnie bowiem z treścią art. 52 § 3 PPSA, jeżeli stronie przysługuje prawo do zwrócenia się do organu, który wydał decyzję z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, strona może wnieść skargę na tę decyzję bez skorzystania z tego prawa. Tym samym decyzja nie zawiera elementu wskazanego w art. 107 § 1 pkt 7, bowiem pouczenie jest niepełne.

Mieszkaniec na decyzję Kierownika Gminnego Zakładu Obsługi Komunalnej złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.

W trybie art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako: PPSA) skarżę decyzję o znaku GZOK.0431.1.2020 Kierownika Gminnego Zakładu Obsługi Komunalnej Gminy Zamość (dalej jako: Zakład) z dnia 24 lipca 2020 r. w zakresie odmowy udostępnienia informacji publicznej z dnia 16 stycznia 2020 r., zarzucając naruszenie:

• art. 5 ust. 2 UDIP poprzez nieuprawnione ograniczenie prawa do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej, mimo że wniosek dotyczy osoby pełniącej funkcje publiczne;

• art. 107 § 1 pkt 7 KPA, poprzez błędne pouczenie.

Wnoszę o:

• uchylenie przedmiotowej decyzji;

• zasądzenie na moją rzecz kosztów postępowania wedle norm przepisanych.

Decyzja jest błędna, i podlega uchyleniu. Nie ma podstaw do uznania, że wynagrodzenie uzyskiwane przez radnego w ramach zatrudnienia w Zakładzie nie powinno zostać udostępnione.

W pierwszej kolejności trzeba wskazać, że Gminny Zakład Obsługi Komunalnej Gminy Zamość jest jednostką budżetową, utworzoną dla realizacji zadań gminy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania porządku i czystości oraz remontów dróg i obiektów komunalnych. Mowa więc o tej samej gminie, w której p. Najda pełni funkcję Radnego Rady Gminy.

Należy podkreślić, że w przepisie art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ustawodawca wprowadził generalny zakaz używania przez radnego mienia komunalnego gminy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej bez względu na jej przedmiot, rodzaj majątku komunalnego i tytuł prawny. Przepis ten używa pojemnego określenia „wykorzystanie mienia” i nie ogranicza zakazu do „własności” ani do bezpośredniego „zarządzania” mieniem komunalnym gminy. Celem przepisu jest bowiem niedopuszczenie do sytuacji wykorzystywania funkcji radnego do osiągnięcia własnych korzyści majątkowych kosztem mienia gminnego. Wykładnia funkcjonalna art. 24f ust. 1 u.s.g. prowadzi do wniosku, że jego podstawowym celem nie jest reagowanie na już stwierdzone przypadki bezprawnego wykorzystywania mienia gminy, lecz celem takim jest działanie prewencyjne zapewniające przejrzystość prowadzonej przez gminę gospodarki finansowej (tak WSA w Gliwicach w wyr. z dnia 3 marca 2020 r., sygn. akt III SA/Gl 1137/19). Co więcej, naruszenie zakazu wprowadzonego w art. 24f ust. 1 u.s.g. nie jest 

uwarunkowane rodzajem, czy przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy (tak WSA w Kielcach w wyr. z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. akt II SA/Ke 952/19). Radny, który świadczy za wynagrodzeniem usługi na rzecz gminy, nie jest w pełni niezależny od wójta lub kierownika tej jednostki organizacyjnej. Uzasadnia to wykładnię polegającą na szerokim rozumieniu użytego w tym przepisie pojęcia „mienie komunalne gminy” i objęcie nim także środków pieniężnych (wyr. NSA z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. akt II OSK 34/20).

Z powyższego wynika, że zatrudnienie w tej jednostce radnego, także na stanowisku majstra, budzi uzasadnione podejrzenia możliwości naruszenia art. 24f ust. 1, i tym samym taka sprawa publiczna szczególnie powinna być informacją dostępną, także w zakresie wynagrodzenia uzyskiwanego przez radnego w ramach takiego zatrudnienia. Tym samym należy stwierdzić, że Organ nie dokonał prawidłowego wyważenia prawa do informacji i prawa do prywatności, szczególnie biorąc pod uwagę na wyłącznie ograniczenia prawa do informacji osób pełniących funkcje publiczne. Tym samym informacja objęta zakresem wniosku podlega udostępnieniu. Na gruncie niniejszej sprawy szczególne znaczenie ma bowiem przejrzystość życia publicznego i prowadzonej przez gminę gospodarki finansowej.

foto: demotywatory.p

Wersja do druku